Το ρώσικο αλφάβητο περιλαμβάνει 33 γράμματα, από αυτά τα 20 είναι σύμφωνα (б, в, г, д, ж, з, к, л, м, н, п, р, с, т, х, ц, ч, ш, щ), τα 10 φωνήεντα (а, я, о,ё, е, э, и, ы, у, ю) και 3 δεν ανήκουν πουθενά (-ь, -.ъ,-й).
Τα φωνήεντα είναι : а, я, о,ё, е, э, и, ы, у, ю.
Χωρίζονται σε σκληρά και μαλακά:
а - я
о - ё
э -е
ы - и
у- ю
Στην πρώτη στήλη από τα αριστερά είναι τα σκληρά, κι ονομάζονται έτσι γιατί προφέρονται καθαρά α [α], ο [ο] κ.τ.λ. ενώ η δεύτερη στήλη από τα δεξιά είναι τα μαλακά γιατί δεν προφέρονται καθαρά, εμπεριέχουν δυο φθόγγους: я [йа] [γιά], ё [йо] [γιό], е [йэ] [γιέ], ю [йу] [γιού].
ηχηρά- άηχα
б-п
в-ф
з-с
г-к
д-т
ж-ш
Η πρώτη στήλη από τα αριστερά είναι τα ηχηρά και η δεύτερη τα άηχα. όταν ένα ηχηρό σύμφωνο βρίσκεται στο τέλος της λέξης χάνει τον ήχο του και προφέρεται σαν το αντίστοιχο του το άηχο. Για παράδειγμα: друг [ντούκ] ο φίλος, λέμε ''ντρούκ'' και όχι ''ντρούγκ'', γιατί το γράμμα ''г'' βρίσκεται στο τέλος, άρα θα χάσει τον ήχο του και θα προφερθεί σαν το αντίστοιχο του το άηχο δηλαδή ''к''.
Επίσης, ένα ηχηρό χάνει τον ήχο του όταν σε μια λέξη βρίσκεται μπροστά από ένα άηχο. Για παράδειγμα στη λέξη выставка [βίσταφκα] η έκθεση (τέχνης, ζωγραφικής...). Το γράμμα ''в'' προφέρεται και ακούγεται ως ''ф'', χάνει δηλαδή τον ήχο του και προφέρεται σαν το αντίστοιχο του
Τα φωνήεντα είναι : а, я, о,ё, е, э, и, ы, у, ю.
Χωρίζονται σε σκληρά και μαλακά:
а - я
о - ё
э -е
ы - и
у- ю
Στην πρώτη στήλη από τα αριστερά είναι τα σκληρά, κι ονομάζονται έτσι γιατί προφέρονται καθαρά α [α], ο [ο] κ.τ.λ. ενώ η δεύτερη στήλη από τα δεξιά είναι τα μαλακά γιατί δεν προφέρονται καθαρά, εμπεριέχουν δυο φθόγγους: я [йа] [γιά], ё [йо] [γιό], е [йэ] [γιέ], ю [йу] [γιού].
Τα σύμφωνα χωρίζονται κι αυτά σε σκληρά και μαλακά, στην ουσία είναι το ίδιο γράμμα αλλά η σκληρότητα ή μαλακότητα του συμφώνου εξαρτάται από την προφορά, δηλαδή από το πόσο το τονίζουμε όταν το προφέρουμε. Για παράδειγμα: мама [μάμα] η μαμά. Στη συγκεκριμένη λέξη το πρώτο ''м'' είναι σκληρό γιατί το τονίζουμε, ενώ το δεύτερο ''м'' είναι πιο μαλακό, γιατί ακούγεται πιο μαλακά. Τα γράμματα ж, ц, ш προφέρονται πάντα σκληρά, ενώ τα ч, щ πάντα μαλακά. Για να
καθορίσουμε τη μαλακότητα του συμφώνου χρησιμοποιούμε το μαλακό σημείο -ь-, το οποίο μπαίνει ύστερα
από τα σύμφωνα εκτός από τα -г-,-к-,-х-. Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στα μαλακά και
σκληρά σύμφωνα, γιατί η εννοιολογική σημασία της λέξης εξαρτάται από την
προφορά τους.
Τα σύμφωνα επίσης, τα χωρίζουμε σε ηχηρά και σε άηχα. ανάμεσα τους υπάρχει μια αντιστοιχία.ηχηρά- άηχα
б-п
в-ф
з-с
г-к
д-т
ж-ш
Η πρώτη στήλη από τα αριστερά είναι τα ηχηρά και η δεύτερη τα άηχα. όταν ένα ηχηρό σύμφωνο βρίσκεται στο τέλος της λέξης χάνει τον ήχο του και προφέρεται σαν το αντίστοιχο του το άηχο. Για παράδειγμα: друг [ντούκ] ο φίλος, λέμε ''ντρούκ'' και όχι ''ντρούγκ'', γιατί το γράμμα ''г'' βρίσκεται στο τέλος, άρα θα χάσει τον ήχο του και θα προφερθεί σαν το αντίστοιχο του το άηχο δηλαδή ''к''.
Επίσης, ένα ηχηρό χάνει τον ήχο του όταν σε μια λέξη βρίσκεται μπροστά από ένα άηχο. Για παράδειγμα στη λέξη выставка [βίσταφκα] η έκθεση (τέχνης, ζωγραφικής...). Το γράμμα ''в'' προφέρεται και ακούγεται ως ''ф'', χάνει δηλαδή τον ήχο του και προφέρεται σαν το αντίστοιχο του
